Pakizə nənənin gözü məktəbin yolunda qalmışdı. Nəvəsi Əlinin dərs vaxtının qurtarmasına baxmayaraq hələ də evə gəlməmişdi. Onun səbri çatmayıb məktəbə yollandı. Əli orada da yox idi. Qonşulardan soraqlaşsa da onu gördüm deyən olmadı. Pakizə nənənin halı get-gedə pisləşirdi, urəyi tutdu, təcili yardım çağırmalı oldular. Bu əsnada, bir yaşlı kişi Əli ilə birlikdə həyətə daxil oldu. Maraqlandılar. Həmin adam bildirdi ki:
– Bu uşaq adamlara yaxınlaşıb, o dünyanın yolunu soruşurdu, heç kim onun sualına cavab verməmişdi. Ondan soruşdum:
– A bala, o dünyanın yolunu neyləyirsən?
– O cavab verdi:
– Baba, məkəbdə danışırdılar ki, mənim atam şəhiddir, o dünyadadır. Mən də istədim ki, o dünyaya gedib Atamı görüm. Sakitlik çökdü. Hamı susmuşdu. Heç kim danışmırdı. Əli də dinməz dayanmışdı. Özlərini vaxtında yetirən təcili yardımin həkimləri Pakizə nənəni ayıltmağa çalışırdılar. Onların səyi nəticəsində özünə gələn Pakizə nənə gözlərini açdı. Tibb bacısı dilləndi:
– O dündyadan qayıtdı.
Bunu eşidən Əli cəld nənəsinin yanına qaçıb onu qucaqlayaraq soruşdu: “Nənə,ay nənə, o dünyada atamı gördünmü? “
Şəxsi bloqa xoş gəlmisiniz! 