Həkimdə

Həkimdə

Möhkəm xəstələnmişdim. Evdəkilərin arasıkəsilməz məsləhətlərinə qulaq asaraq həkimə getməyi qərara aldım.
     – Həkim məni müayinə etməyə başladı. Ailə vəziyyətimə aid suallar verirdi. Məndən soruşdu:
     – Qızın varmı ?
     Cavab verdim:
     – Ay həkim, qızım olsaydı heç xəstələnərdim ?
     Həkim susdu. Fikrə getmişdi. Mən də ondan soruşdum:
     – Bəs sənin necə, qızın varmı ?
     Bir qədər susduqdan sonra cavab verdi:
     – Mən qızımı itirmişəm.
     Mən də dedim:
     – Allah rəhmət eləsin !
     O cavabında:
     – Sən səhv başa düşdün, mənim qızım ölməyib. Mən qızımı hələ də tapa bilmirəm.
     Həkim xəyala dalaraq:
     – Qızımın məktəbə getməsinə bir ildən az qalmışdı. Amma o, mənə məktəb ləvazimatlarının hamısını aldırmışdı. Onun üçün aldığım çanta, kitablar, qələm, dəftər, xətkeş – hamısı yadımdadır. Amma qızım məktəbə gedə bilmədi. Onu itirdim.
     – Həkim, olarmı sənə bir sual verim ?
     – Əlbəttə.
     – Qızını necə oldu itirdin ?
     – Mən onda hərbi xidmətdə idim. Qızımı onda itirdim. Xocalıda…
     Həkimin əlindəki təzyiq ölçən yerə düşdü. Bu səsdən diksindim. Çevrilib həkimə baxdım. O heykələ dönmüşdü. Onun gözləri yaşla dolmuşdu. Xəstəliyim yadımdan çıxdı. Sarsıldım. Onun bu müsibətinə dözə bilməyib sağollaşmadan astaca qapıdan çıxdım.